سینا فرزادی‌پور آهنگساز موسیقی ایرانی که چندی پیش در یک اقدام جالب توجه قطعه «نگاری منی» را به خوانندگی برادران سعیدی با لهجه اصفهانی منتشر کرده بود، با اشاره به ویژگی‌های تولید این قطعه از تولید یک آلبوم کامل با لهجه اصفهانی خبر داد و گفت: لهجه اصفهانی برای من عین زندگی است. حتی حسرت بزرگم خیلی وقت‌ها این بود که چرا یک اصفهانی وقتی به شهر دیگری سفر می‌کند سعی دارد لهجه‌اش را تغییر دهد؟

فرزادی‌پور ادامه داد: من همیشه پیش خودم تصور می‌کردم چرا برخی از هنرمندان دم دستی‌ترین مباحث مرتبط با لهجه اصفهانی را بر می‌دارند و کاری به وجوه دیگر این لهجه ندارند؟ قطعاً لهجه اصفهانی پر از متل، طنز، شوخی و حاضر جوابی است اما آیا بُعد دیگری ندارد؟ شما باید اصفهانی باشید تا ابعاد دیگر را درک کنید. به هر حال من به‌عنوان هنرمندی که رسالتش اشاعه فرهنگ است، سعی می‌کنم همواره به غیر اصفهانی‌ها یا بعضاً به خود اصفهانی یادآوری کنم که لهجه اصفهانی بامزه، جالب و شیرین است اما طنز، خنده دار و مسخره نیست.

وی افزود: شما اگر به ترانه‌های اصفهانی تمرکز بیشتری داشته باشید خواهید دید که وقتی ترانه اصفهانی را می‌شنویم دیگر به سمت طنز و لودگی نمی‌رود که کارش خنداندن دیگران باشد. به عبارتی فقط تا یک جایی جالب و بامزه است و مخاطب نه به لهجه بلک ه به محتوای ترانه، معانی و مفاهیم آن توجه می‌کند. این همان فرآیندی بود که من به دنبال آن بودم. اینکه این بار هنرمندان اصفهانی با لهجه کار کنند که نه برای خنداندن دیگران بلکه برای اشاعه فرهنگ مردم اصفهان و شهرشان یک اثر فرهنگی تولید شود. من معتقدم لهجه اصفهانی قابلیت زیاد دارد اما متأسفانه تنها قابلیت طنزگونه‌اش مدنظر قرار گرفته است.

این هنرمند فعال موسیقی افزود: از حدود سال ۹۳ قرار بود یک سری کار با لهجه‌اصفهانی بسازیم که من با بخش طنز به‌شدت مخالف بودم. بنابراین خواستم ابعاد دیگر این لهجه خاص را درک و کشف کنم. در ابتدا که کارها را آغاز کردیم، با کمبود شدید شعر و ترانه با لهجه اصفهانی مواجه شدیم. البته نه که نباشد، اتفاقاً زیاد هم بود اما همه آنها یا طنز بودند یا توصیف بهار و زمستان. به همین جهت خودم دست به کار شدم و ترانه‌ای را در آواز ابوعطا ساختم.

وی افزود: به عبارتی می‌توان گفت ترانه را همزمان با ملودی سرودم. قطعه «نگاری منی» را هم به همین شکل در سه‌گاه با ترانه و ملودی همزمان خلق شد. حالا از آن زمان چهار سال می‌گذرد و در این چهار سال تمام دغدغه‌ام متقاعد کردن این و آن بود که به آنها اثبات کنم کاری که انجام می‌شود اتفاق صحیحی است و جواب می‌دهد. جالب آنکه من این دو ترانه را برای همین رفقا می‌خواندم و در موردش حرف می‌زدم اما دوستان جدی نمی‌گرفتند.

فرزادی پور در بخش دیگری از صحبت‌های خود با اشاره به پروسه اجرای تصنیف «نگاری منی» که مدتی است با مجوز در دسترس مخاطبان قرار گرفته توضیح داد: واقعیت اینکه بارها به علی و محمد سعیدی برادران دوقلوی هنرمند اصفهانی که در عرصه خوانندگی فعالیت می‌کنند، گفته بودم که بیایند کار را تولید کنیم، اما آنها هم چندان جدی نبودند. سعیدی‌ها ملودی را دوست داشتند اما می‌گفتند: «ترانه باید به زبان معیار باشد» حتی تا پای تنظیم و ضبط «نگاری منی» با ترانه‌ای به زبان معیار هم رفتند اما برگشتند و این بار خودشان پیشنهاد اجرا با لهجه را دادند. امیدوارم این حرکتی که شروع کرده‌ام منجر به حرکتی اساسی در هنرمندان اصفهانی شود تا لهجه اصفهانی را نه تنها از بُعد طنز که از ابعاد جدی هم بشنویم. اگر لهجه اصفهانی را همه به طنازی می‌شناسند، لهجه مقصر نیست بلکه این قصور مجریان فرهنگی است که وجوه دیگر لهجه اصفهانی را درست معرفی نکرده‌اند. از سوی دیگر واقعیت ماجرا این است که این ترانه با هزینه شخصی خودم تولید شده و هیچ اسپانسری پشت این ایده هنوز قرار نگرفته است.

وی تصریح کرد: اینها که می‌گویم گله شکایت نیست. انتظار و حرف همه هنرمندان است. اینکه وقتی کاری فاخر برای شَهر خودت می‌سازی، لطف مسئولان فرهنگی شهرت هم شامل حالش بشود. شما مطمئن باشید همین ترانه فقط با تلاش من و برادران سعیدی تا اینجا پیش آمده و شنیده شده است. ما صدای اصفهان را خودمان تک و تنها به گوش همه رساندیم از اینجا به بعدش گردن مسولینی که امکانات و هزینه در اختیار دارند. امیدوارم هر چه سریع‌تر بتوانم کلید تولید آلبوم لهجه اصفهانی را بزنم. آلبومی که چهار سال است آماده است و دو بار طرحش در شورای موسیقی یکی از ارگان‌های اصفهانی رد شده و حالا که نتیجه کار درخشان از آب درآمده امیدوارم حمایت شود.

فرزادی پور در معرفی عوامل اجرایی قطعه «نگاری منی» گفت: حمید لالی میکس و مستر، امیر فرزان شارقی نوازنده سه تار، مجید صالحه نوازنده پیانو، ذبیح الله وحید نوازنده کمانچه و من به عنوان نوازنده تمبک گروه اجرایی این قطعه را تشکیل داده‌ایم.