آخرسال است و به رسم دیرینه باید از یکدیگر حلالیت طلبیده و سالی خوب و خوش از خداوند طلب نمائیم..
دنیای نالوتی، شهرت و پول مال پرستان دنیا دوست را چنان درخود غرق کرده است که انگار دنیا و آخرت همینجاست!!
اصلا قبول، حرف شما درست و پول تمام خوشبختی ، واین دنیا اخر خط است. اما….

سال ۱۴۰۰که شروع شدرا یادتان هست ایا؟ هنوز دلهره کرونا بود والانم هست. مرگ بیخ گوشمان بود و هنوز هست. اما هرگزعبرت نگرفته وبه شدت در صدد تخریب و حذف یکدیگر با ستیزه جویی هستیم!!

تمام قد جلوی قانون ایستادگی می شود تا چندسالی با صندلی ریاست اتحادیه پز داده شود . اما آخرش که چی ؟

اصلا ثروتمندترین فرد ایران شوید اما آیا محبوب هم هستید؟ چه کسی شما را جز همان چند نفری که کنارتان به نوایی شاااااید برسند شما را می شناسند؟

اصلا می دانید که وقتی این صندلی از زیر شما کشیده شود چه کسی شما ار می شناسدو به شما سلام می کند؟

اگر که به خودتان اعتماد داشتید این همه در برابر قانون مقاومت نمی کردید.

از آنجایی که با واقعیت و سند نوشتم به هر ترفندی دست زدند که این صدای خانواده بزرگ اصناف را خفه کنند.
با هر ترفندی که می شد تلاش کردند اما نتیجه این شد که ثابت قدم تر از گذشته مردم به شاگردشان در انتشار اخبار اعتماد کنند واز گوشه وکنار کشور با ارسال اسناد برای دفاع از حقوقشان کمک حالم باشند.

نوشتن برای خانواده سه میلیون نفری اصناف که فقط برخی روسای اتحادیه های متمول وپولدار و دنبال صندلی ریاست مخالف نوشتن واقعیتها واجرای قانون هستند ، بسیار لذت بخش است.
پست وسمت روزی تمام می شود.

کاش اصناف در دهه ۹۰ حداقل بزرگانی همانند مرحوم برادران عسگراولادی وامانی وشهید لاجوردی ها داشت تا به جامعه صنفی معرفی می کرد و الان به این روز نیفتد افرادی درراس اصناف باشند که برای ماندن بر صندلی ریاست به هر ترفندی بجنگند به جایی اینکه بزرگی کرده وبا قانونگرایی به جوانا ن بیاموزند که مهم مردم ونظام است وباید برای شرایط سخت اقتصادی که در آن قرار داریم هرکاری بکنیم تا ازیک سو واحدهای صنفی به دولت واز سوی دیگر مردم به واحدهای صنفی اعتماد کنند. نه اینکه به خاطر رانت مالی و اعتباری که صندلی ریاست به آنها می دهد قانو ن را فدای خودشان کنند.

واقعا امانی ها وعسگراولادی ها و لاجوردی ها در بازار چنین رفتاری داشتند؟ مردم با یک کلمه بزرگان اصناف در گذشته جان درراه اصناف می دادند. چه کردید با اصناف که به این روز افتادیم.
از سوی دیگربه هیچ وجه در باورشان نبود یکی پیدا شود که فقط برای احقاق حق سه میلیون واحد صنفی و فقط و فقط برای اجرای قانون بنویسد ویک پایگاه خبری مدافع واقعی اصناف ایران شود.
اینها عادت کرده اند با لابی کردن و دور زدن قانون همه موانع را از سر راه بردارند اما اینجا به صخره ای محکم برخوردند.
تلاش هایشان که نتیجه نداد رو به تخریب آوردند.
ابتدا در جمع روئسای اتحادیه ها بین خودشان گفتند طرف ناشی و ساده است که با ما درافتاد و برحسب اتفاق هرکسی که می دید می گفت تاکی میخواهی بنویسی کوتاه بیا. همه میگن از فلانی دستور میگیری.

همیشه گذرزمان است که نشان می دهد واقعیت چهره ها چیست؟
این بار هم برایشان محرز شد که به هیچ شخص یا گروهی وابسته نبوده ونیستم هرچند که اعتراف می کنم معذوریت هایی در خصوص مسایل اخلاقی به لحاظ شرعی وقانون جاریه کشور و بخصوص قانون مطبوعات دارم.
اگر این معذوریت نبود مشخص می شد که دیوانگی در نوشتن اخبار هم عالمی دارد.

بهترین و لذت بخش ترین قسمت نوشتن برای اصناف، اعتماد مردم است که خداوند نصیب بنده اش کرد. فضای مجازی وشبکه اجتماعی هم مزید برعلت شد تا راحت تر اسناد به دستم برسد. هرگز هم از اسناد سوءاستفاده نکردم واین را تک‌تک افرادی که در طول شش ماه اخیر سندی را به دستم رساندند پی برده اند.

در ادامه در سال ۱۴۰۱هم از همان اولین روز کاری اسنادی که در دست دارم را به ترتیب وبراساس استراتژی کاری وبا هدف ورود جوانان انقلابی و نخبه همراه با تجربه ها، می نویسم.تا مدیران لایقی که نخواهند در برابر قانون با لطایف الحیل ایستادگی کرده وقانون را به صخره بگیرند، عضو هیات مدیره ورییس اتحادیه شوند .

خط کشم در نوشتن، شرع و قوانین جاری کشوروقانون مطبوعات برای عملی کردن زحمات نمایندگان مجلس انقلابی در حوزه اصناف و کوتاه کردن دست نمک نشناسان در اصناف است. افرادی که هرروزی که بوی پول به مشام انها بخورد همانجا هستند وفرقی نمی کند با چه کسی نمک می خورند.

دلگیر مباش..! از مرغانی که نزد تو دانه خوردند و نزد همسایه تخم گذاشتند ایمان داشته باش روزی بوی کبابشان به مشامت خواهد رسید صبور باش، صبر اوج احترام، به حکمت خداست.
برای اجرای قانون، وعده الهی، صبور بودن است. وطیفه من افشای فساد با سند و نوشتن از آنهاست.
مطمئن هستم روزی مقامات عالیه کشور بالاخره متوجه عمق فاجعه دور زدن قانون و عدم اجرای قانون نظام صنفی وتبعاتش در ادارات دولتی خواهند شد. آن وقت دیدن دارد، حال افرادی که الان متهمم به قلم به مزد بودن می کنند وبه هر نحوی تلاش دارند “خاص گرایان خاص” در اصناف بمانند تا آنها به نوایی برسند.

دنیا دو روز است، یک روز با تو ویک روز بر تو ، پس نا امید نشویم، زمان زود می گذرد،بی بی ها هم ، یک روز نی نی بودند، فقط گذر زمان نقطه هایشان را جابجا کرده است.

اولین سال قرن جدید برای اصناف به طور حتم رنسانس تاریخی و سر آغازی نوین برای روی کار آمدن مدیرانی قانون مدار و با برنامه و جوان برای نوین سازی اصناف خواهد بود وگرنه به تدریج واسطه گران دیجیتالی صنوف توزیعی و خدماتی و حتی خدمات فنی را به دوئل با برد حتمی خودشان به مبارزه می طلبند.

بله. درد اصناف قانون مداری و مدیران با دانش وتجربه ای است که برنامه محوری و استفاده از دانش در کنار تجربه رویکردشان باشد نه اینکه مدیرانی که فقط لابی کردن وحذف همکار با ستیزه جویی و استفاده از ترفندهای ناروا روال فکری آنهاست.

ته این کوچه بن بست است . کرونا نشان داد پول هم نمی تواند مرگ را از سرراه کنار بزند. آخر همه ما گورستان است. حالا چه میلیاردر باشیم چه فقیر و بی پول فرقی ندارد.
هیچی جز تکه ای پارچه سفید نداریم که ببریم البته اگر هم به ما برسد!.
اما تا هستیم با خوبی کردن می توانیم در آرامش زندگی کنیم.
بماند برای یادگار؛

آری ته این کوچه بن بست است!!!